Recenste blog
Met de steun van:
Compagnie couRage maakt een cluster van voorstellingen rond het thema ‘vrouwen en geweld’. Vorig seizoen speelde couRage een verhaal dat handelt over één van de eerste invasies van het Midden-Oosten door het Westen: de Trojaanse Oorlog. Een verhaal dat focust op vrouwen als slachtoffer van oorlogsgeweld: TROJAANSE VROUWEN.
Centraal in het artistieke onderzoek staat de functie van het rouwritueel in het katalyseren van regeneratieve krachten van een samenleving. De relatie tussen taal als getuigenis en lichaam als geheugen wordt op een interdisciplinaire manier geëxploreerd. In welke lichaamsdelen huist verdriet? In de stem? In de handen? Waar ontkiemt de kracht om opnieuw te beginnen? In het woord? In de buik?
Compagnie couRage couRage wil monomythen doorbreken door het bevragen van identiteit gebaseerd op cultuur, nationaliteit, taal en gender, door ze om te plooien in de richting van veelzijdigheid, vloeibaarheid en meerduidigheid. Door de verschillen aan te wenden als wordingsprocessen die aanzetten tot structurele veranderingen. Met WAR ON WOMEN maken we een voorstelling die de Westerse monomythe van de vrouw als slachtoffer (Maria Dolorosa) wil openbreken. We zoeken naar wat in klassieke Westerse (patriarchale) verhaalstructuren verdrongen wordt: de regeneratieve kracht van het vrouwelijke.
WAR ON WOMEN gaat dieper in op de paradoxale relatie tussen de vrouw als oorlogsslachtoffer enerzijds en als regeneratieve kracht in de heropbouw van vernietigde culturen anderzijds. We confronteren TROADES van Seneca met twee hedendaagse teksten: Precarious Life, The Powers of Mourning and Violence van Judith Butler en De wereldwijde oorlog tegen vrouwen van Sue Lloyd-Roberts. Een tekst uit het klassiek patriarchale repertoire versus twee vrouwen van deze tijd : Judith Butler, professor in Rhetoric and Comparative Literature, specialist genderstudies en Sue-Lloyd Roberts, BBC journaliste die zich wereldwijd inzette om het lot van vrouwen te verslaan. Een tijd in volle transitie.
Met de voorstelling WAR ON WOMEN stellen we ons de vraag waar een vernietigde stad (Ieper 1918 of Homs 2012) de kracht vandaan haalt voor een heropbouw als je bedenkt dat tot 75% van de mannen verdwenen zijn… Als die kracht ‘vrouwelijk’ is, waarom worden vrouwen dan stereotiep als slachtoffer afgebeeld?